در ۱۷ آپریل سال ۱۹۶۴، خودرویی متولد شد که از بسیاری جهات صنعت خودرو را متحول کرد: فورد موستانگ؛ فورد موستانگ با دماغه کشیده و بلند و قسمت کوچک عقب، کلاس جدیدی را به نام پونی pony car معرفی کرد که بعدها توسط دیگر خودروسازان مورد تقلید قرار گرفت. در حال حاضر نام موستانگ، سومین نام قدیمی این کمپانی است. 

نسل جدید در سال ۲۰۰۴ و در جریان نمایشگاه بین المللی خودروی آمریکای شمالی رونمایی شد. این اتفاق مهمی برای علاقه مندان به موستانگ بود، چرا که نسل قبلی این خودرو با سن بیش از ۱۰ سال، گرد پیری را بر چهره اش حس می کرد و بیش از آنکه توانایی هایش باعث برتری آن بر رقبای تازه وارد ژاپنی و اروپایی شود، این اعتبار نامش بود که باعث فروشش می شد. اما در نسل جدید فورد تلاش کرده بود با حفظ بسیاری از المان های سنتی موستانگ خودرویی را به میدان بفرستد که در قرن بیست و یکم توانایی رقابت را داشته باشد و حاصل آن پنجمین نسل از موستانگ بود.

چندی پیش موقعیتی پیش آمد تا یک دستگاه موستانگ GT مدل ۲۰۱۰ را در کنار برادر بزرگترش، یعنی موستانگ GT مدل ۲۰۰۷ در جزیره کیش تست کنیم که نوشتار زیر گزارش کاملی از این تست می باشد.

فورد موستانگ که هم اکنون نسل پنجم آن در خیابان ها تردد دارد بین سال های ۱۹۷۴ تا ۲۰۰۴ تغییراتی را به خود دید که چندان دلچسب نبود! به خصوص نسل سوم آن که بین سال های ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۳ تولید می شد نه تنها نمایانگر یک موستانگ اصیل نبود، بلکه ظاهر آن بیشتر خودروهای ژاپنی را در ذهن تداعی می کرد تا یک خودرو آمریکایی با بدنه عضلانی! در سال ۲۰۰۴، نسل پنجم فورد موستانگ با طراحی Hau Thai Tang نگاهی به نسل اول موستانگ داشت و با الهام از موستانگ دهه ۶۰ و تلفیق آن با عناصر مدرن، موستانگی زیباتر از همیشه تولید شد که به وضوح می توان به موستانگ بودن آن پی برد.

اصلی ترین تفاوت موستانگ ۲۰۱۰ با مدل های قدیمش خط شکسته و پله مانند روی گلگیر عقب می باشد که از موستانگ دهه ۶۰ الهام گرفته شده است. کاپوت برجسته و عضلانی، چراغ های باریک و کشیده تر جلو با قدرت نوردهی چند برابر مدل های گذشته، سپر و کاپوت که با نزدیک تر شدن به نوک دماغه تیز می شوند و چراغ های عقب، از جمله دیگر تغییرات صورت گرفته در موستانگ ۲۰۱۰ است. هر چند از دید بسیاری موستانگ ۲۰۱۰ زیباتر است اما گروهی نیز عقیده دارند موستانگ ۲۰۰۷، ظاهری اصیل تر و به قول معروف «موستانگ»تر داشته است!

یکی از نقاط ضعف موستانگ، کیفیت پایین قطعات و مونتاژ است که اندکی در موستانگ ۲۰۱۰ بهبود یافته است اما در شأن یک خودرو اسپرت نیست. فاصله زیاد بین قطعات بدنه، به خصوص کاپوت با بدنه موردی بود که در هردو مشاهده شد.

در موستانگ ۲۰۱۰، اندکی از لبه کاپوت و بدنه روی چراغ های جلو را گرفته اند و از شیار کاپوت و بدنه هم نور چراغ بیرون می زند! چنین چیزی در خودروی تولیدی ۲۰۱۰ چندان قابل دفاع نیست و نشان از کیفیت پایین ساخت دارد ولی یکی از دوستان عقیده داشت چنین چیزی به دلیل کاهش در هزینه تولید اعمال شده است. این ضعف کیفیتی در کابین بیشتر مشهود است. در موستانگ نسل قدیم اگر ناخنتان را بر روی داشبورد بکشید، احساس می کنید روی دیوار سیمانی ناخن می کشید! پلاستیک بکار رفته برای کابین بسیار خشک است. حتی صندلی ها پارچه ای هستند. موستانگ را از حیث کیفیت کابین می توان در حد فیستا دانست که دور از انتظار خودرو اسپرتی چون موستانگ است ولی با در نظر گرفتن قیمت پایه ۲۲ هزار دلاری می توان تا حدودی این امر را توجیه کرد. در موستانگ ۲۰۱۰، کیفیت قطعات پلاستیکی بیشتر شده و رگه هایی از چرم که برای پنل درها و روکش صندلی ها و فرمان بکار رفته، قطعاً راضی کننده تر از نسل قبل است.

نشان دهنده های موستانگ برخلاف کوپه های اسپرت بازار، طراحی کلاسیکی دارد و فونت اعداد آن مشابه خودروهای دهه ۶۰ تا ۸۰ میلادی است. موستانگ ۲۰۱۰ هم همین طور است با این تفاوت که پس زمینه سفید، آن را خواناتر کرده است. در موستانگ ۲۰۱۰، برخلاف دیگر خودروها، دورشمار پیشرانه در سمت راست و سرعت سنج در سمت چپ قرار دارد که برای عادت کردن به آن به کمی زمان نیاز دارید. قابلیت انتخاب ۷ رنگ برای پس زمینه نشان دهنده ها یکی از آپشن های قابل توجه بکار رفته در موستانگ ۲۰۱۰ است که رنگ نور رکاب در که نام موستانگ بر روی آن حک شده همراه با رنگ نور زیر داشبورد، متناسب با آن تغییر می کند.

فضای پای صندلی های جلو در هردو خودرو عالی است ولی فضای پا سرنشینان عقب در موستانگ ۲۰۱۰ افزایش چشمگیری نسبت به مدل ۲۰۰۷ پیدا کرده است. در موستانگ قدیم فضای پا در بهترین حالت چیزی در حد پژو ۲۰۶ است ولی در موستانگ ۲۰۱۰، در بهترین حالت نزدیک به دو برابر از فضای پای بیشتری برخوردار هستید. در هردو نسل، کاپوت از کابین دیده می شود و این نوید وجود پیشرانه ای نیرومند را زیر کاپوت می دهد.

پیشرانه بکار رفته در موستانگ ۲۰۰۷ از نوع ۸ سیلندر خورجینی با ۴.۶ لیتر حجم و ۲۴ سوپاپ است که می تواند ۳۰۰ اسب بخار (۲۲۴ کیلووات) را به چرخ های عقب منتقل کند. پیشرانه مورد استفاده در موستانگ ۲۰۱۰ با تعداد سیلندرها و حجم مشابه، ۳۱۵ اسب بخار (۲۳۵ کیلووات) و ۴۴۱ نیوتن متر (۳۲۵ فوت پوند) گشتاور تولید می کند. اگر بخواهیم صدای خروجی موتور از دو پیشرانه را مقایسه کنیم باید گفت که صدای موستانگ ۲۰۰۷، اصیل تر و آمریکایی تر است در حالی که صدای پیشرانه موستانگ ۲۰۱۰ یکنواخت تر شده است. ضمن اینکه غرش موستانگ قدیم هر چه دور موتور بیشتر باشد، بالاتر می رود ولی در موستانگ جدید در تمامی دورها شاهد صدای گوشنواز پیشرانه هستیم. در هر صورت، فقط با شنیدن صدای پیشرانه می توانید دریابید که یک موستانگ در حال حرکت است. یکی از تکنولوژی های منحصر به فرد موستانگ ۲۰۱۰، «لوله مکش صدا» نام دارد که پیشرانه را به کابین متصل می کند. این سیستم، باعث می شود تا فرکانس صدای پیشرانه بدون دخالت صدای جریان باد یا دیگر صداها وارد کابین شود و صدایی صاف و تصفیه شده از پیشرانه را ارائه دهد.


● بر روی جاده 

ابتدا به سراغ موستانگ ۲۰۰۷ می رویم. این موستانگ توانست در عرض ۶.۰۶ از سکون به سرعت یکصد کیلومتر بر ساعت برسد که چندان جالب توجه نبود و فاصله زیادی با زمان رسمی فورد که ۵.۲ است، داشت. قسمت عقب موستانگ ۲۰۰۷ به هنگام کنده شدن از زمین کمی بازی می کرد. این در حالی است که موستانگ ۲۰۱۰ زمان ۵.۵۲ ثانیه را برای رسیدن به سرعت یکصد کیلومتر بر ساعت ثبت کرد اگرچه زمان رسمی کمپانی ۵ ثانیه بوده است. مالک موستانگ ۲۰۱۰ ادعا می کند که با دنده دستی توانسته کامارو را پشت سر بگذارد. بارها شنیده شده است که در کورس های خیابانی بین موستانگ ۲۰۱۰ و کامارو، موستانگ سریع تر بوده است که این امر را باید مدیون وزن پایین تر موستانگ دانست. چرا که ۱۶۸۰ کیلوگرم وزن دارد.

یکی از ویژگی های موستانگ ۲۰۱۰ فرمان دقیق تر و واکنش پذیر تر آن نسبت به نسل قدیم است. به هنگام تعویض خطوط مسیر، موستانگ ۲۰۱۰ را تیز تر و زیرک تر از نسل قدیم می یابید. با در دست گرفتن فرمان موستانگ ۲۰۰۷، احساس می کنید که خودرو سنگین است و این در حالی است که حدود ۲۰ کیلوگرم سبک تر از مدل ۲۰۱۰ است. دقت فرمان موستانگ ۲۰۱۰ سر پیچ ها نمایان می شود، زمانی که با هردو موستانگ با یک سرعت مشخص وارد می شوید آشکارا در می یابید که طی کردن پیچ با موستانگ ۲۰۱۰ بسیار راحت تر از موستانگ ۲۰۰۷ است.

در عبور از پیچ ها، بیش فرمانی موستانگ ۲۰۰۷ محسوس است ولی این امر در موستانگ ۲۰۱۰ به حداقل رسیده است که آن را باید مدیون بازوهای کنترل کوتاه تر در عقب و کمک فنرهای خشک تر بود.

در عبور از ناهمواری های سطح مسیر باید گفت که در موستانگ ۲۰۱۰ ضربات کمتر احساس می شد و کابین کمتر از موستانگ ۲۰۰۷ تکان می خورد اگرچه در موستانگ ۲۰۰۷ با وجود استفاده از رینگ های پهن ۲۰ اینچی، ناهمواری های مسیر اندکی بیشتر از نسل جدیدش حس می شد.

رانندگی با موستانگ ۲۰۱۰ را روان تر است و شاید بتوان آن را مدیون آیرودینامیک بهتر آن دانست چراکه به گفته فورد، موستانگ جدید ۷ درصد اصطکاک کمتر و ۲۹ درصد نیرو بالابرنده (lift) کمتر نسبت به مدل قبلی دارد. علاوه بر این، تایرهای ۴ فصل پیرلی P Zero با ابعاد ۲۳۵/۵۰ZR با رینگ های ۱۸ اینچی نیز در عملکرد و پایداری بهتر آن بی تأثیر نبوده اند.

رانندگی با موستانگ ۲۰۱۰ بسیار لذت بخش است. شاید نتوان با وجود شتاب ۵.۵ ثانیه، موستانگ را یک سوپراسپرت تلقی کرد اما وقتی به یاد می آورید که فقط ۴۵ میلیون تومان (در جزیره کیش) برای آن پرداخته اید و در قبال مبلغ پرداختی مجموعه ای از هندلینگ خوب، قدرت و شتاب مناسب، صدای طنین انداز پیشرانه، فضای خوب برای یک کوپه ۲+۲ و ... دریافت کرده اید آن را با هیچ سوپراسپرتی عوض نخواهید کرد. چرا که با حداقل مبلغ، حداکثر کارایی را دریافت می کنید.

نتیجه تست نیز مشخص است. نسل جدید موستانگ، تا حد ممکن ضعف های نسل پیشین را برطرف کرده است ولی از نظر کیفیتی از رقیب اصلی خود یعنی کامارو، عقب می ماند که اختلاف قیمت ۲۰ میلیون تومانی (کامارو SS در جزیره کیش ۶۳ میلیون تومان قیمت دارد) شاید این امر را توجیه کند. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: